Groeten uit de rimboe

Hoi koud Belgie en Nederland! Allemaal fijne feestdagen gehad? De beste wensen voor het nieuwe jaar!! Ik zit in cafe Via Via, het is net aan het regenen dus ik dacht, dan kan ik beter nog eens een reisverslagje schrijven :)

Het is ondertussen een maand geleden dat ik ben vertrokken, al voelt het al veel langer ;) De afgelopen weken waren goed gevuld met allemaal leuke dingen. Ik heb een aantal sollicitaties gehad en een aantal banen aangeboden gekregen. Maar om de een of andere gekke reden durf ik geen contract te tekenen. Ik ben bang om iets te tekenen voor een langere tijd, bang om het niet leuk te vinden, mijn familie en vrienden te hard missen en dan zit ik hier in mijn eentje in dit land. Dus tot nu toe heb ik niks getekend en ben ik op zoek naar vrijwilligerswerk, zodat ik kan gaan wanneer ik wil. Mijn planning is nu als volgt (die kan dus met de dag veranderen): ik blijf in Jogja voor 2-3 maanden om vrijwilligerswerk te doen. Evy die komt me snel opzoeken, dan kunnen we samen nog naar Karimunjawa en Jakarta reizen. Het hangt van mijn visum af of ik na die 3 maanden Jogja, naar Laos ga of reizen in Indonesie. Ik moet 30 januari het land uit, dan ga ik naar Singapore. Dat wordt mijn eerste tripje naar een onbekende bestemmin en ik heb daar heel veel zin in! Lekker mijn eigen ding doen, met niemand rekening houden en alles zelf regelen. Lijkt me super, ik verheug me er nu al op. Al trekt Singapore mij niet zo erg, maar toch ;)

Kerstmis vieren in een land waar het warm is, is heel erg gek. Op kerstavond zat ik maar te wachten op dat gevoel wat ik meestal thuis heb met kerst. Maar het kwam maar niet, wat ook logisch is omdat ik in een totaal andere omgeving ben. Op kerstdag zelf was ik uitgenodigd door Tika haar familie en hebben we een lunch gehad en heel veel familiefoto's. Dat was super gezellig, maar wederom, geen kerstgevoel. Ook in de winkels waar er kerstliederen werden gedraaid (jaja, over 'let it snow' and 'a cold cold christmas') had ik niet het kerstgevoel. Ik vond het vooral bizar om mee te maken, dat de indonezen kerstmutsen opzetten en liedjes zingen over sneeuw. Ik ben ook een paar dagen naar Wonosobo gegaan met de familie van Tika. Dat was ook heel gezellig, koud, lekker eten en veel foto's.

Oud en nieuw heb ik gevierd met een paar vrienden bij mij thuis. We hebben een bbq diner gemaakt samen. Super gezellig. Eerst een kippetje gaan kopen en wat ingredienten voor een bbq. Heel veel moeite gedaan om een blik perziken te openen, want ik wilde perse een tonijnsalade maken :) Toen we klaar waren met eten was het eigenlijk al tijd om naar buiten te gaan en het vuurwerk te zien. Daarna met onze jurkjes op de scooter naar de grote club in Jogja. DJ Winky speelde daar, joehoe! Maar ik was het al snel beu ;)

Gister ben ik met een indonesische vriendin mee gegaan naar een sociaal project dat zij moest doen voor de universiteit. We waren met een stuk of 12 studenten naar 2 weeshuizen in Jogja gegaan. Heel indrukwekkend. In het ene weeshuis lagen de baby's huilend in bedjes, te weinig aandacht. Er liepen veel mensen rond, om een kind voor adoptie uit te zoeken. De baby's waren natuurlijk niet vertrouwd met al die mensen. In een bedje helemaal achter in de kamer lag een gehandicapt baby'tje te huilen, nog zo klein. Als ik dat vergelijk met het kinderdagverblijf waar ik heb gewerkt, is dit toch wel even andere koek. Hier gaat het om overleven, echt overleven. Deze weeskinderen krijgen van de overheid weinig steun, minder dan 50 euro per jaar. Dus dit weeshuis moet overleven van goede doelen acties zoals deze studenten. We gaven hen wasmiddel en producten die ze dagelijks gebruiken. Een hele ervaring om mee te maken, wat is het verschil tussen rij en arm in dit land ontzettend groot!

O ja, bijna vergeten, maar mijn eerste ziekenhuisbezoek is ook al weer een feit. Ik had vorige week een soort allergische reactie, ik stond onder de rode vlekken. Maar het jeukte niet en ging weer over. Maar op nieuwjaarsavond kwam het weer terug en het jeukte ineens heel erg. Ik kon niet meer stoppen met krabben en het was heel vervelend. Ik weet nog steeds niet of het iets van het eten is ofzo. Ik ben verder niet allergisch aan dingen. Dus wel een beetje gek. Maar het was op een gegeven moment zo erg dat ik naar het ziekenhuis ben gegaan, helemaal alleen. Dat vond ik niet leuk, ze spraken een beetje tot geen engels. En ga dan maar eens uitleggen waar je last van hebt. Lang wachten in een overvolle wachtkamer, voor je de dokter mag zien zijn er eerst nog 3 zusters die je willen spreken, maar die geen engels kunnen. Toen ik de dokter eindelijk zag, begon ik met uitleggen en vragen stellen. Maar na 2 minuten stond ik weer buiten de deur, ook de dokter wist niks te zeggen. Ik had medicatie gekregen en die heb ik voor de helft ingenomen. En het is nu weg, hopen dat het zo blijft ;)

Trouwnens, de titel van mijn verslag heeft een reden, omdat mijn douche stuk is en ik op een heel inventieve manier mezelf moet wassen :) Vandaar, bedankt he Paul ;)
Zo, genoeg geschreven weer ;) Veel succes in de kou daar en tot schrijfs!

Liefs uit Jogja! xx