It feels like home

Selamat malam!

Hier gaat het leventje ondertussen door en het bevalt me behoorlijk goed! Ik ben langzaam aan het wennen aan het ritme, de mensen, het verkeer, de shopping malls, de rupiahs (heeft even geduurd geef ik eerlijk toe ;p), de elektriciteit die het af en toe begeeft, de massale regenbuien,...
Maar aan de hitte en de kou van de airco raak ik nog niet echt gewend. Ik ben al een paar dagen verkouden en hoest veel. En de vieze uitlaatgassen op straat helpen daar niet echt aan mee ;) Gelukkig heb ik een mondlapje als ik op de scooter moet, want de lucht die je inademt is echt heel vies. De Indo's hebben de gewoonte om de airco (als ze die hebben) ook volledig te benutten. Dus in de taxi's, in het guesthouse of waar dan ook, staat de airco super koud. Daarom dat je steeds in verschillende temperaturen zit, waar ik denk ik verkouden van ben geworden.

Afgelopen zaterdag zijn we met Bu Santi (de Engelse lerares van Teruna Bangsa) naar het Kraton geweest, waar de sultan woonde. Daar kregen we een rondleiding van een oud Indonesisch mannetje die Nederlands kon spreken. Over de geschiedenis en het Kraton zelf had hij weinig te vertellen ;) Hij vond het vooral leuk om grapjes te maken en Nederlandse gezegdes te gebruiken. We hebben ons kapot gelachen met het mannetje ;) Daarna zijn we naar Jl. Marioboro gegaan, DE grote winkelstraat van Jogja. Daar hebben we alle 4 een polo en een shirtje gekocht om in les te geven, omdat de leerkrachten en de kinderen een uniform dragen op Teruna Bangsa.
De volgende dag (zondag) hebben we doorgebracht in een super grote shopping mall. Daar is ook een grote Carrefour en we hebben vanalles gekocht om de kamer mee schoon te maken ;)

Maandag was de eerste stagedag. Er is voor ons een schema gemaakt en we hebben in alle groepen een kijkje genomen tijdens de Engelse les, omdat wij dat heel binnenkort ook gaan geven. Alle kinderen gedragen zich met enorm veel respect naar de leerkrachten en dus ook naar ons. Ze zijn alleen wel heel erg druk, dus echt een stille klas zoals in Nederland vind je hier niet ;) Maar zoals het hoofd van de organisatie al tegen ons zei, dat is hier zo en we moeten ook niet verwachten dat ze zich gaan gedragen als kinderen in Nederland. En daar heeft ie wel een punt ;)
Ik merk ook sterk dat het geloof in deze school een grote rol speelt. Het is een Christelijke school, en zelfs de kinderen van 3 jaar oud kunnen al netjes bidden (handjes gevouwen en ogen dicht).
Na de middag zijn we nieuwe helmen gaan kopen en kregen we een 2e scooter. Dus vanaf nu kunnen we overal zelf naartoe!
Ook heb ik nu mijn eigen kamer, met een badkamer. Super chill, een groot bed, bureau, kledingkast, tv, wasrekje, wifi en een badkamer. En dat alles voor maar 1.800.000 rp per maand! Dus ik heb lekker mijn eigen plekje met mijn eigen spulletjes, ik overleef het hier wel 3 maanden ;)

Vandaag (dinsdag) was het weer stage, weer in groepen spelletjes gedaan en de kinderen een beetje leren kennen. Ook het onderwijs en een aantal methodes bekeken, we hebben al wel een aantal fouten ontdekt ;) Maar ach, dat is Indonesië, de mensen zijn heel flexibel ;)

Deze avond waren we met de scooter naar de mall geweest om te gaan eten. Toen we terug gingen regende het. Het was niet een Nederlands regenbuitje, nee, de regen stortte letterlijk uit de lucht! De straat was onder water gelopen. Ik reed op de scooter en op een gegeven moment stonden mijn voeten onder water terwijl ik reed. Gelukkig rijden de Indo's dan wel wat rustiger hihi. Als bezopen katjes kwamen we terug thuis, waar de elektriciteit het niet deed. Gelukkig was dat weer snel opgelost. Ik ben nog even op ons dakterras (ja, wij hebben een dakterras!!) gaan kijken naar de regen en het onweer, want het bliksemde enorm. Super mooi! Alleen hopen dat het morgen weer over is, want om er doorheen te moeten is toch niet zo fijn ;)

Selamat tidur en ik spreek jullie de volgende keer weer!

Liefs uit Jogja